Met de trein kun je in ongeveer 30 uur van Beijing naar de hoofdstad van Mongolië, Ulaanbaatar. Tijdens deze rit maak je van alles mee en zie je de omgeving veranderen van druk stadsleven in een uitgestrekte woestijn.

De trein vertrekt vanaf Beijing

Een Didi brengt ons vroeg in de ochtend naar het station van Beijing. Drie uur van te voren zijn we aanwezig, want de trein missen is geen optie. Er zijn al aardig wat mensen aanwezig en langzaamaan beginnen de ontbijtzaakjes open te gaan. Een ontbijtje bij de Burger King lijkt de veiligste optie. Op het station is alles makkelijk te vinden, maar het is wel vrij groot. Een mooi plafond doet nog herinneren aan de olympische spelen in Beijing. In de buurt van de ingang van het perron zijn genoeg bankjes om op te zitten of slapen. Als de trein eenmaal aankomt kun je de tickets bij de juiste wagon laten zien en instappen. Elke wagon heeft zijn eigen personeelslid. Iedere stop staan ze voor de deur van die wagon. Gedurende de rit wordt de trein constant schoongemaakt.

Onze coupé is voor 4 personen, er zijn twee stapelbedden. Bij binnenkomst krijg je schone lakens en een kussensloop. Het is spannend of er nog iemand binnen komt, want we zijn dit keer met drie. Als de deuren dicht gaan is duidelijk dat het rustig blijft tot de volgende stop, uiteindelijk zelfs helemaal tot aan Ulaanbaatar. Mogelijkheden zat om in de trein te zitten dus, hier een paar plaatjes van de meest ontspannen posities.

Het eerste deel van de route

De 30 uur gaat in en de trein laat Beijing achter zich. Na ongeveer 2 uur verschijnen er prachtige bergen door het raam. Onder de bergen is een groot meer te zien. Er schieten lage huisjes voorbij. Mensen lopen dicht langs de weg en worden afgewisseld door dieren. Zo zien we ezels, schapen, geiten en paarden. Je kunt alles redelijk goed bekijken door de snelheid van gemiddeld 50 kilometer per uur. Het wordt wat later en de zon zorgt voor een perfecte belichting. 30 uur in de trein klinkt misschien saai, maar op dit traject is er voldoende afwisseling om lange tijd bij het raam door te brengen. Hoe meer de trein Mongolië nadert hoe vlakker het wordt. Het glooiende landschap is prachtig.

De grensovergang tussen Mongolië en China

De trein stopt en het avontuur van de grensovergang begint. Wat precies de bedoeling is weten we niet, dus in eerste instantie blijven we rustig wachten in de coupé . Er lopen wat mensen door de gangen en komen de trein in. Het zijn douaniers. Een van hen klopt aan bij onze coupé  en neemt onze paspoorten mee. Beetje vreemd om deze zo mee te geven, maar dat hoort blijkbaar. Op het perron kunnen we vervolgens rondlopen en daarna weer de trein in. Tenminste dat was de bedoeling, maar ineens mag niemand de trein meer in en is de enige plek waar je heen kunt het grensgebouw. Dat is een saaie plek met wat poortjes en scanners. Je kunt aan de andere kant van het gebouw naar buiten om daar bij wat winkels even te shoppen of je kunt zelfs naar een restaurantje. Voor 5 uur lang blijft de trein op deze plek. Als de tijd bijna voorbij is en we terug komen bij het perron gebeurt daar ineens van alles.  Een man die door de douane loopt leek het handig daar een foto te maken. De douanier vraagt om zijn mobiel, maar deze wil de man niet afstaan. Binnen no time staan er allemaal jongetjes in pak in de hal en is de sfeer gespannen. De jongetjes, want zo zien ze er echt uit, lijken erg gespannen en nerveus. Iedereen staat stil en niemand weet precies wat er aan de hand is. Dat het om een foto gaat is nog niet duidelijk, het lijkt meer alsof er iets heel ergs aan de hand is. Politie wordt er bij gehaald er is wat geschreeuw en aan het eind van de scène mag de man toch gewoon de trein in. Nu duimen dat hij niet bij ons in de coupé komt te zitten.

Terug in de trein blijkt dat je er in had kunnen blijven zitten. Dit moet je dan echt op tijd doen. Is wel relaxter, want dan kun je gewoon liggen en zelfs slapen. De paspoorten worden netjes terug gebracht en alle hoekjes worden gecontroleerd. Stel dat er iemand onder het bed ligt. De trein gaat rijden en staat na 15 minuten opnieuw stil. Dit keer is het de Mongoolse douane die komt checken. Deze stop duurt een uur, dit is gelukkig alleen een paspoortcontrole.

De eerste indruk van Mongolië

Bij het binnenrijden van Mongolië is het donker, dus gaan we lekker slapen. De volgende ochtend is het bijzonder wakker worden. Uit het raampje kijk ik ineens in een uitgestrekte woestijn. Dit is heel tof en haalt het “wauw” effect! Roofvogels vliegen langs en het is heel uitgestrekt. De weg gaat een lang stuk door de Gobi woestijn. Met wat opfrisdoekjes “douchen” we de volgende morgen en op het menu staan noedels. De tijd is best snel gegaan en Ulaanbaatar komt steeds dichterbij. Als teken dat de stad eraan komt verschijnen de eerste gerretjes met daar omheen hekken. Huizen staan langs de weg en dit worden er elke paar minuten meer. Op het station van Mongolië nemen we afscheid van onze fijne coupé en gaat het avontuur door dit prachtige land beginnen.

Eten in de trein

Om de tocht te overleven kun je op meerdere manieren te werk gaan. In de trein is een restauratiewagon waar je eten kunt kopen, dit is wel de duurste optie en dan moet je al je spullen achterlaten of meenemen als je gaat eten. De tweede mogelijkheid is het inslaan van een grote voorraad voedsel bij de supermarkt in China. Noedels als avondeten en lunch, fruit, koekjes, crackers, lokale favorieten en genoeg thee en koffie. Dit was onze aanpak, dus met een tas vol eten stapten wij in. In de trein kun je altijd kokend water tappen. Noedels, cup a soup en koffie zijn daarom erg handig om mee te nemen. Op sommige perrons is het mogelijk om bij een kraampje vers eten te kopen.

De coupé in de Transsiberië Express

In de coupé bevinden zich twee stapelbedden naast elkaar. Het is gunstig om altijd een onder bed te hebben, zodat je daar op kunt zitten. Ben je met zijn tweeën dan kun je het beste een onder en een boven doen, de bovenbedden zijn iets goedkoper. Bij elke rit krijg je een nieuw setje lakens. In de coupé is een tafeltje en genoeg ruimte voor bagage. Je kunt het bedje beneden optillen en er dan van alles onder leggen. De gordijntjes kunnen open en dicht en ook de deur van de coupé kun je dichtschuiven. Er is een leeslampje bij het bed en wat ruimte op spulletjes op te hangen. Met traptreden kun je naar het bovenste bed klimmen. Op de gang zijn een aantal uitklapstoelen. De vloer is van tapijt en sloffen of lekkere sokken zijn fijn om mee te nemen. In de gang kun je aan het eind de toilet vinden en ook de warm water tap staat daar. Op de toilet is een klein kraantje om je een beetje op te frissen. Natte doekjes zijn erg prettig als je in de trein blijft slapen! WC papier is in principe aanwezig, maar een extra rol mee hebben geeft een fijner gevoel. Het is handig om een beker mee te nemen en een goede bak voor noedels, dit scheelt een hoop wegwerpmaterialen.

Hoe vermaak je je in de transsiberië trein?

Je kunt in de trein niet zo heel veel doen. Af en toe even joggen op je plek in de coupe en wat oefeningen aan de stangen van het bed. Op de tafel is genoeg ruimte voor een klein spelletje, zoals kaarten. Je kunt liggen, zitten en af en toe even rondlopen of bij het raam staan. Het uitzicht is mooi om naar te kijken, maar niet voldoende vermaak voor 30 uur. Wij hadden heel suf spelletjes op onze mobiel staan zoals Bubble shooter. Het is saai, maar de tijd gaat wel een stuk sneller. Een goed boek meenemen is daarnaast een aanrader! Mocht je bij vreemde in de coupé komen is het leuk om wat foto’s te hebben van hoe het leven in Nederland is. Een vertaal app offline hebben staan is ook erg prettig. De bedden zijn prima, dus de nacht gaat snel voorbij als je slaapt.